نگاهی به فیلم نوار مناقصه (The Tender Bar)؛ ساختۀ جورج کلونی - وبلاگ آرشیو بهترین ها

به گزارش وبلاگ آرشیو بهترین ها، نوار مناقصه هشتمین فیلم جورج کلونی در مقام کارگردان است و دقیقا در نقطۀ مقابل فیلم هفتم او قرار گرفته است. آسمان نیمه شب یک فیلم علمی تخیلی بزرگ و سرد بود و کافۀ پر مهر که بر اساس کتاب خاطرات روزنامه نگاری به نام مورینگر ساخته شده، داستانی گرم و صمیمی دربارۀ رسیدن به بلوغ است. این فیلمی است دربارۀ مسائل پدر و فرزندی و پر است از چیز هایی که معمولا نقاط عطف زندگی محسوب می شوند (مثل اولین حضور در کافه یا مصاحبه های کاری). این فیلم تکان دهنده نیست، اما بازی های خوبی دارد و در کل نوید این را می دهد که فیلم های امروزی هم می توانند خیلی انسانی باشند.

به گزارش وبلاگ آرشیو بهترین ها؛ داستان از سال 1973 شروع می گردد؛ زمانی که جی آر 9 ساله (با بازی دانیل رانیری) به وسیله مادرش دوروتی (با بازی درخشان لیلی ریب) به خانۀ شلوغ و پرجمعیت پدرش (کریستوفر لوید) برگردانده می گردد. جی آر خیلی زود زیر بال و پر عمویش چارلی جا می گیرد که برادرزاده اش را به خواندن تشویق می نماید و دانستنی های مردانه را به پسرک یاد می دهد (خلاصۀ این دانستنی ها این است که به حرف مادرت گوش کن). جورج کلونی این خانه را با نوری احساس برانگیز پر نموده و صحنه های مختلفی از زندگی پر شور خانوادگی را به تصویر کشیده است. همۀ این ها به اضافۀ چیز هایی که دربارۀ پدر جی آر نشان داده می گردد گرم و صمیمانه هستند، اما وزن و اهمیت کافی برای فیلم ایجاد نمی نمایند.

این کم وزنی و سبکی فیلم وقتی هم که جی آر بزرگ می گردد (با بازی تای شریدان) و به دانشگاه ییل می رود تا حقوق بخواند چندان تغییری نمی نماید. در اینجا فیلم بر رابطۀ ناپختۀ جی آر با سیدنی (بریانا میدلتون) متمرکز می گردد. سیدنی دانش آموز ممتازی است که جی آر را دوست دارد، اما اهل متعهد بودن نیست. حتی وقتی جی آر شغلی در نیویورک تایمز پیدا می نماید و به رویای نویسندگی اش نزدیک تر می گردد، باز هم تعهدی شکل نمی گیرد. از این جهت کافۀ پر مهر تا حدی شبیه آسمان نیمه شب است. هر دو فیلم درگیر بی وزنی و نداشتن یک اصالت دراماتیک هستند.

نکتۀ درخشان فیلم بازی های آن است. رانیری در نقش کودکی جی آر واقعا یک پدیده است و شریدان هم به جوانی جی آر حالتی دوست داشتنی بخشیده است. اما ستارۀ بی چون و چرای فیلم بن افلک است. او چه در حال مشاجره با روانشناس مدرسۀ جی آر باشد و چه در حال نصیحت کردن، کاملا شبیه به انسانی روشنفکر و بامطالعه به نظر می رسد که از دانستنی های خودش برای به دست آوردن یک زندگی بهتر استفاده ننموده.

افلک در این نقش جذابیت و بیزاری از زندگی را در هم آمیخته است. کاملا معلوم است که کلونی در این فیلم عمیقا با شخصیت ها درگیر شده و این نکتۀ مثبتی برای فیلم بوده است. او به شخصیت های فیلمش نزدیک شده و این باعث می گردد که بیننده هم به آن ها نزدیک گردد. فقط افسوس که او نتوانسته این صمیمیت و گرما را به چیزی منسجم تر و چالش برانگیزتر تبدیل کند.

خلاصه اینکه این فیلم از وزن و اهمیت و اصالت دراماتیک برخوردار نیست، اما گرما و محبت و بازی های خوب در آن زیاد است؛ خصوصا بازی بن افلک که شخصیت عموی مهربان را در فکر بیننده ماندگار می نماید.

• کارگردان: جورج کلونی (George Clooney).
• فیلمنامه نویس: ویلیام موناهان (William Monahan)، بر اساس رمانی از جی آر مورینگر (J.R. Moehringer).
• بازیگران: بن افلک (Ben Affleck)، تای شریدان (Tye Sheridan)، دانیل رانیری (Daniel Ranieri)، لیلی ریب (Lily Rabe) و دیگران.
• امتیاز: 6.4/10

منبع: empireonline.com